Kohlbrugge: In de nacht, toen Hij verraden werd, nam Hij het brood (1)

Vorming voor elke dag

Teken

Wat voor teken zullen wij hebben, dat wij in Hem als de Tweede Adam zijn ingelijfd, dat de Vader in Hem is en Hij in de Vader, dat wij in de Vader en de Zoon één zijn, dat Hij in ons is en dat wij volmaakt zijn in één? Wat voor teken en onderpand zullen wij daarvan hebben, dat Hij ons gezegend Hoofd is, en dat wij als leden met Hem in één lichaam verbonden zijn? Wat voor teken, dat Zijn lichaam gewis voor ons aan het kruis geofferd en gebroken is, en dat onze oude mens met Hem is gekruisigd? Is Hij bij ons, wat behoeven we ons dan te storen aan de wereld? Maar is Hij niet meer hier, welke zekerheid hebben we dan tegenover het versagende geweten, tegenover de zonde die in ons woont; tegen de influisteringen van de duivel, tegen de hoon der wereld, tegen de vreze van de dood, wat voor zekerheid, dat wij nochtans leden zijn van het overwinnende Hoofd? En hoe zal Zijn lichaam, Zijn Gemeente, in het eeuwige leven dat zij in het Hoofd heeft, behouden worden hier beneden, waar slechts de macht van de dood heerst? Ach, midden in het leven zijn wij met de dood omvangen! Ach, ook mijn ziel ligt midden in de dood en voelt zich geketend aan het lichaam van de dood. Welk bewijs, welk onderpand heb ik hier beneden, in zulke dood, dat mijn ziel als lid van Zijn lichaam gevoed wordt met Hem, mijn gezegend Hoofd, gevoed en gespijzigd wordt tot het eeuwige leven, zodat mij de zaligheid nochtans niet zal ontgaan, dat veeleer Zijn leven in mij is en Hij mijn leven is?

Lichaam

De Heere Jezus neemt brood. Hij gaat niet van hier, zonder ons teken en onderpand achter te laten, dat wij al de door Hem verworven heilgoederen met Hem gemeen hebben. Hij verlaat deze wereld niet, zonder ons teken en onderpand achter te laten, dat wij, ofschoon Hij in de hemel is en wij op aarde zijn, nochtans vlees van Zijn vlees en been van Zijn beenderen zijn, en wij door één Geest, evenals de leden van ons lichaam door één ziel, eeuwig leven en geregeerd worden. Hij gaat niet tot de Vader, zonder ons een zichtbaar teken en onderpand te geven, dat Hij ons midden in onze dood, uit Zijn genade en hartelijke liefde met Zijn gekruiste lichaam voedt en bij het eeuwige leven behoudt, dat wij in Hem hebben.