For A Moment There, U2 Could Have Been My Favourite Band

Ev On Everything

เนื้อหาจัดทำโดย Ev Buckley เนื้อหาพอดแคสต์ทั้งหมด รวมถึงตอน กราฟิก และคำอธิบายพอดแคสต์ได้รับการอัปโหลดและจัดหาให้โดยตรงจาก Ev Buckley หรือพันธมิตรแพลตฟอร์มพอดแคสต์ของพวกเขา หากคุณเชื่อว่ามีบุคคลอื่นใช้งานที่มีลิขสิทธิ์ของคุณโดยไม่ได้รับอนุญาต คุณสามารถปฏิบัติตามขั้นตอนที่แสดงไว้ที่นี่ https://th.player.fm/legal

4y ago 55:57

MP3•หน้าโฮมของตอน

ซีรีส์ที่ถูกเก็บถาวร ("ฟีดที่ไม่ได้ใช้งาน" status)

When? This feed was archived on April 15, 2023 12:57 (1y ago). Last successful fetch was on November 30, 2022 21:46 (1+ y ago)

Why? ฟีดที่ไม่ได้ใช้งาน status. เซิร์ฟเวอร์ของเราไม่สามารถดึงฟีดพอดคาสท์ที่ใช้งานได้สักระยะหนึ่ง

What now? You might be able to find a more up-to-date version using the search function. This series will no longer be checked for updates. If you believe this to be in error, please check if the publisher's feed link below is valid and contact support to request the feed be restored or if you have any other concerns about this.

Zooropa was an experiment in character, irony, style, and substance for U2. The strangest thing had happened. Bono was singing things that might mean more than they seemed to. They were ambiguous, insincere, and maybe, perhaps, they might not even be true. This was refreshing, and cast the band in a new light. They were now interesting, intriguing, even. There was more to them than there had been before, layers to peel away and discoveries to be made. And though they never recaptured the moment, they were, for a year or so, on the road to making exactly the music I would come to love as I got older. They could have been my favourite band, with a few more like Zooropa. So I'm going to tell you about the best U2 album you might never have heard.

★ Support this podcast on Patreon ★

53 ตอน